قرص برنج حاوی یک ماده شیمیایی به نام آلومینیوم فسفید (AIP) است. آلومینیوم فسفید برای ضدعفونی و حفاظت از دانه‌های غلات استفاده می‌شود و با نام‌های تجاری‌ کویک‌فوس (QuickPhos) و سلفوس (Celphos) و در ایران با نام قرص برنج کاربرد دارد.

این ماده شیمیایی همانند گازهای سمی عمل می کند. گازهای سمی باعث می شوند که بدن رادیکال های آزاد تولید کند. رادیکال های آزاد مولکول هایی هستند که می توانند به سلول ها آسیب برسانند. رادیکال های آزاد می توانند مانند ترک های کوچک به غشای سلول ها آسیب بزنند. این می تواند باعث شود که سلول ها مواد مغذی خود را از دست بدهند و مواد زائد را دفع نکنند.

قرص برنج می تواند به DNA آسیب برساند. DNA دارای اطلاعات ژنتیکی بدن است. آسیب DNA می تواند باعث مشکلات سلامتی شود. قرص برنج همچنین می تواند باعث مرگ سلول ها شود که در نتیجه منجر به نارسایی اندام ها می شود. به عنوان مثال، می تواند باعث نارسایی قلبی شود.

در مطالعه ای که با عنوان ارزیابی استرس اکسیداتیو و بررسی آسیب  DNA  ناشی از مسمومیت با قرص برنج در مدل حیوانی انجام شده است، محققان دریافتند که قرص برنج باعث آسیب به بافت ریه، کلیه و کبد در موش ها می شود. همچنین، آن ها دریافتند که قرص برنج باعث افزایش آنزیمی به نام LDH  در خون می شود. این آنزیم در غشای سلول ها قرار دارد و افزایش آن نشان می دهد که غشای سلول ها آسیب دیده است.

بر اساس این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که قرص برنج یک سم بسیار خطرناک است که می تواند باعث آسیب گسترده به بدن شود. ممکن است آنتی اکسیدان درمانی در درمان مسمومیت با قرص برنج مفید باشد.

 

منبع: