پیام پژوهش شماره 26:
سقط خودبه‌خودی جنین، می‌تواند به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در زنان منجر شود.
سقط جنین تجربه ای تلخ و دشوار است که علاوه بر آسیب های جسمی، می تواند عواقب روانی و طاقت فرسا برای مادر داشته باشد. سقط جنین می تواند استرس را افزایش داده و توانایی های مقابله ای را کاهش دهد. PTSD یک اختلال روانی است که ممکن است بعد از تجربه یک رویداد آسیب‌زا مانند سقط خودبه‌خودی در افراد ایجاد شود. علائم PTSD شامل، کابوس، اضطراب، افسردگی، بی‌حوصلگی و ... است. پژوهشی بر روی زنان در سن باروری (49-15 سال) در شهرستان های بیرجند و قاین که سابقۀ سقط خودبه خودی داشته اند، در دو بازه زمانی با فاصله 4 ماهه به منظور فراهم نمودن اقدامات درمانی مناسب در این زمینه انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد سقط خودبه‌خودی تأثیر بسزایی در شیوع و شدت علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) دارد. همچنین، این تأثیر با گذشت زمان کاهش می‌یابد. عوامل متعددی مانند سابقه سقط قبلی و سن مادر در شدت بروز علائم PTSD مؤثرند. براساس نتایج پژوهش، مداخلات پیشگیرانه و درمانی برای کاهش PTSD در زنان با سقط خودبه‌خودی ضروری است. خانواده و دوستان می توانند نقش مهمی در حمایت از زنان بعد از سقط خودبه‌خودی داشته باشند. با صبر و شکیبایی، گوش دادن و ارائه حمایت عاطفی می‌توان در عبور از این دوره دشوار کمک کرد. همچنین، تشویق زنان برای دریافت کمک از متخصصان روان‌شناسی می‌تواند بسیار مفید باشد. با افزایش آگاهی در مورد عواقب روانی سقط خودبه‌خودی و ارائه حمایت‌های لازم، می‌توان به زنان کمک کرد تا با این تجربه دشوار کنار بیایند و به زندگی عادی خود بازگردند.
منبع:
کپی لینک کوتاه :